Milieugiffen werken op onze zenuwen

Alzheimer en dementie nemen niet alleen toe door de toenemende vergrijzing van de westerse geïndustrialiseerde samenlevingen, maar volgens onze waarnemingen, die decennialang keer op keer zijn bevestigd, vooral door talrijke, alomtegenwoordige milieutoxinen zoals lood en kwik (zeer hoge besmettingsgraad) en in vet oplosbare oppervlakteactieve stoffen (onze hersenen bestaan grotendeels uit vetten).

In de meeste gevallen vinden we een gebrek aan essentiële voedingsstoffen zoals omega-3 vetten en fosfolipiden, een gebrek aan een juiste, evenwichtige vitamine-inname (vooral B-vitamines), een gebrek aan essentiële mineralen en spoorelementen.

Een chronisch O2-tekort (zuurstofgebrek) als gevolg van aderverkalking of slaapapneusyndroom en een latente onderliggende permanente ontsteking van de slagaders die de hersenen van bloed voorzien, bevorderen ook de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer.

In de regel zijn alle hierboven beschreven mechanismen tegelijkertijd betrokken bij de ontwikkeling van Alzheimer/dementie. Alzheimer/dementie is daarom geen onvermijdelijk lot, maar kan gericht worden beïnvloed en in de meeste gevallen worden voorkomen door tijdige en gerichte tegenmaatregelen.

Neurologische ziekten zijn, net als andere toxische en auto-immuunziekten, de laatste decennia in opmars. De enige denkbare verklaring voor dit fenomeen is de gestage toename van alledaagse milieutoxinen en het gelijktijdige verlies van vitale voedingsstoffen in voedsel, dat er op het oog misschien goed uitziet, maar steeds minder vitale en ontstekingsremmende voedingsstoffen bevat. Fastfood en kant-en-klare voeding bevorderen chronische latente onderliggende ontstekingen, terwijl de extreme versuikering van alle voedingsmiddelen en slechte vetten (transvetten) de rest doen (zie bijvoorbeeld de film "Super Size Me" van Michael Moore).

Ons zenuwstelsel bestaat voor 64% uit verschillende vetten. Alle vetoplosbare stoffen die dagelijks in het dagelijks leven worden gebruikt, zijn potentiële boosdoeners in het beschadigen van ons zenuwstelsel.

Ontgifting van de hersenen

Door het bijzonder hoge gemiddelde metabolisme in de hersenen is er ook een bijzonder grote behoefte aan biochemische afvalverwijdering. Dit is hier van nog groter belang, omdat sommige stoffen, vooral misvormde eiwitten en talloze milieugiffen, een bedreiging vormen voor de hersenen.

Afvalverwijdering in de hersenen wordt bemoeilijkt door de filtersystemen van de bloed-hersenbarrière en de bloed-cerebrospinale vloeistofbarrière en de uitsluiting van het lymfestelsel. Dit laatste reikt alleen van buitenaf tot in de hersenvliezen.

Hoewel er al sinds de jaren 1980 concrete aanwijzingen zijn voor het bestaan van een speciaal ontgiftingssysteem in de hersenen, werd het pas in 2012 met behulp van nieuwe detectiemethoden ontdekt als een onafhankelijk intern circulatiesysteem. Het kreeg de naam glymfatisch systeem in verwijzing naar het lymfestelsel en vanwege de cruciale rol van de gliale ondersteunende cellen.

Via nauwe vaatruimtes rond de buitenwand van aders, de zogenaamde perivasculaire ruimte, bereikt een klein deel van het hersenvocht uit de ruimte tussen de schedel en de hersenen (subarachnoïdale ruimte of buitenste hersenvochtruimte) alle gebieden van de hersenen, wordt daar verdeeld met behulp van de glia en stroomt uiteindelijk terug naar de hersenvliezen en het lymfestelsel buiten de hersenen, waarbij gifstoffen en afvalstoffen worden meegenomen.

We hebben dus de mogelijkheid om de hersenen heel specifiek te ondersteunen bij het ontgiften.

Bron:

Hamburg Biologicum

www.biologicum.info/alzheimer