Vergiftiging van het CZS door milieutoxinen
Eén op de vier kinderen in Duitsland is al neurologisch abnormaal (gedrag, dyslexie, hyperactiviteit, etc.) als ze naar school gaan (informatie: door overgewicht, lusteloosheid, etc.)
In de VS is naar schatting één op de tien kinderen neurologisch en medisch gezien nog volledig normaal (voorkennis die in mei 2006 door een overheidsinstantie in Olympia, Washington naar artsen in privépraktijken is gestuurd)
In Duitsland, het verlies van:
- levenslust
- geheugenprestaties
- creativiteit
- seksuele potentie
- slaapkwaliteit
Enorme toename van neurologische en psychiatrische ziekten die, volgens onze eigen onderzoeken, direct gerelateerd zijn aan de duur en de dosis van blootstelling aan EMV straling.
Volgens onze eigen onderzoeken worden 90% van deze ziekten veroorzaakt door het synergetische effect van blootstelling aan EMV-straling, metaalvergiftiging, besmetting met parasieten en gisten en chronische infecties (vooral de ziekte van Lyme).
Verbazingwekkend inzicht uit de biologie: we staan niet los van onze omgeving!
De fysieke, emotionele, sociale, mentale en spirituele omgeving waarin we opgroeien en leven heeft veel te maken met hoe we ons voelen, denken, gebeurtenissen om ons heen interpreteren - en hoe ons lichaam reageert op onze omgeving.
We bevinden ons in een osmotisch evenwicht in een omgeving met steeds meer giftige invloeden. We zijn van onze omgeving gescheiden door verschillende semi-permeabele membranen: de huid, de longen, het darmepitheel en de slijmvliezen.
Op de lange termijn komt de toxiciteit van de omgeving overeen met die in onze matrix en cellen.
Het in stand houden van een positieve gradiënt is het resultaat van triljoenen enzymatische pompen in onze cellen die 24/7 aan het werk zijn en enorme hoeveelheden energie verbruiken. Deze energie is niet langer beschikbaar voor andere processen - zoals een wandeling maken, seks hebben of een maaltijd met vrienden bereiden.
De tolerantie van ons systeem voor alomtegenwoordige stressoren verschilt van individu tot individu en wordt bepaald door een aantal voorspelbare factoren: Genetica, epigenetica, levensstijl, politieke, sociale en familiale omgeving, liefde, financiën, dieet, beweging, toxische invloeden, elektromagnetische omgeving, type medische zorg, toeval en lot, en geluk en pech.
Een centrale vraag in de biologische geneeskunde:
Via welke route wordt ons centrale zenuwstelsel (CZS) vergiftigd?
1. Bloed-hersenbarrière pas vanaf de 18e maand. Daarvoor migreren gifstoffen uit het bloed of de moedermelk van de moeder moeiteloos naar het CZS van de baby of foetus.
2. de hersenzenuwen: retrograde migratie van endo- en ergotoxines uit de periferie axonaal in de hersenzenuwen naar de hersenen, waarbij de barrière wordt omzeild: kwik uit de tanden (halfwaardetijd: 32 jaar), thioether uit het kaakbeen, botulisme-toxine, aflatoxine enz. uit een verstoord darmmicrobioom. Milieugiffen (insecticiden, houtverduurzamingsmiddelen, uitlaatgassen van auto's, cabinelucht, enz.) migreren rechtstreeks naar de hersenen via de reukzenuw.
3. Elektrosmog verlamt de ontgiftingsenzymen en versterkt de hele zaak. Titanium en andere mondmetalen hebben antennefuncties en concentreren microgolven (mobiele telefoons) in het CZS.
Wat moeten we weten om onze hersenen te ontgiften?
De hersenen ontgiften zichzelf via de aderen en via het eigen lymfestelsel: het glia-afhankelijke lymfestelsel (glymfestelsel).
Aderen, hersenvocht en lymfe lopen zij aan zij in de hersenen en wisselen elkaar voortdurend uit
Lymfedrainage: via de lamina cribriformis van de schedelbasis, van hieruit naar de keelamandel, dan naar de keelamandel, dan naar de lymfevaten naast de sterno-cleidomastoïde spier, dan naar de grote aderen onder het sleutelbeen. Elke littekenvorming of ontstekingsverandering in dit systeem leidt tot een achterstand van metabolische afvalstoffen en gifstoffen in de hersenen.
Studies gepubliceerd in 2012 en 2013 hebben aangetoond dat de hersenen eigenlijk een unieke methode hebben om giftig afval te verwijderen. Dit afvalverwijderingssysteem wordt nu het "glymphaHc-systeem" genoemd en functioneert op dezelfde manier als het lymphaHc-systeem van je lichaam, dat verantwoordelijk is voor het verwijderen van cellulaire afvalproducten.
Bron: Klinghardt Instituut - www.klinghardtinstitute.com